Jian:wala kang pakelam
Gian: Bakit ba ang sungit mo?
Jian:wala kang pakelam
Gian: Ikaw na nga ang pinupuri, ikaw pa mataray!
Jian: wala kang pakelam
Gian: Ano bang problema mo?
Jian: WALA KA KASING PAKELAM!!!
---minsan kunteng pakiramdam aman dyan..masyado kang manhid...kailangan ba lahat ineexplain? kailangan ba lagi kang pansinin at magpacute sayo para malaman mong mahalaga ka at kahit walang katuturan sinasabi mo, pinahahalagahan ko pa rin yun...kahit corny ka at para akong kumakain ng nilagang mais sa agahan, inihaw na mais sa tanghalian, mais con yelo sa merienda, cornic sa hapunan at CORNED BEEF sa midnight snack, napapangiti pa rin ako sa joke mong baliw lang ang natatawa...siguro nga baliw ako,,,corny ka naman...kinikilabutan ako sa tuwing maaalala ko ang kakornihan mo...kung paanong sa isang ngiti mo nahulog ang puso ko, sa isang tingin mo kinilig to the bones ako...at sa isang iglap...nasaktan ako...
---corny na rin ako ngayon at sa...TUWING MAALALA KONG NAGKAGUSTO KO SAYO...pakshOooot...NATATAWA NA LANG AKO...
No comments:
Post a Comment